ΤΕΙΔΕΙ ΜΙΑ ΤΟΝ ΣΑΜΠΑΤΟΝ ΜΑΡΙΑ ΧΕΙ ΜΑΓΤΟΛΕΙΝΕΙ ΕΡΚΕΤΑΙ ΠΡΟΥΗ ΣΚΑΤΙΑΣ ΕΤΑΙ ΟΥΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΜΝΕΜΕΑΝ ΚΑΙ ΜΛΕΠΕΙ ΤΑΝ ΛΙΘΑΝ ΕΡΜΕΝΑΝ ΕΚΤΟΥΜΝΕΜΕΙΟΥ ΤΡΕΚΕ ἔρων τὰν κοῦριον ἐκ τοῦ μνημαίου καὶ οὐκ οἰδαμὴν ποὺ ἔθηκαν ἀυτὰν. ἐξῆλθεν οὐν ἁ Πέτρας καὶ ἁ ἄλλας Μαθητῆς καὶ ἤρκοντα ἐς τὰ μνημαίαν. Ἐτρικαν δὲ ὁ Ἰδεῦα ὁμοῦ καὶ ἁ ἄλλας Μαθητῆς προέδραμεν τὰ κεῖον τοῦ Πέτρου καὶ ἔλθεν πρὸ τὰς ἐς τὰ μνημαίαν. καὶ παρακοῦψας, μπλεπε κεῖμ οὐ μὲν τῶν ἐσίωθεν. Ἐρκετὰ οὐν καὶ Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ καὶ ἐσίωθεν ἐστὰ μνημέν, καὶ θεωρεῖ τὰ Ἀθάνεια καὶ μενὰ, καὶ τὰ Σουδαρίαν, ὅ ἐν ἐπὶ τῆς Κεφαλής αὐτοῦ, οὐ μετὰ τὸν Ἀθωνίον καὶ μενὰν ἀλλὰ κορῆς ἐν τὰ τοῦλες μενὰν. εις χένα τάπαν. Τάτε ούν εισεοθεν καὶ ὁ ἄλλας μαθητῆς, ὁ ἐλθὼν πρὸ τὰς εἰς τὰ μνημαίαν, καὶ ἔδεν καὶ ἐπίστυσεν. Οὐ δέπο γὰρ ἔδησαν τὴν γραφὴν, ἄτε δὲ αὐτὰν ἐκ νεκρῶν ἀνασταίναι. Ἀπεῖοθεν οὐν πάλαν πρὸς αὐτοὺς ὁι μαθητὰι. Μαρία δὲ ἔστηκε πρὸς τοῦ μνημαίου ἐξοκλαῖουσα, ὡς οὐν ἔκλαεν, παρέκουψεν ἐς τὰ μνημαίαν, καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λουκῷς καθέτζομενους, ένα προς τε κεφαλαί και ένα προς το εις πασιν, χαπου έκειτα τα σώμα του Ιησού. Καὶ λέγουσεν αὐτὲ ἐκείνοι, «Γούναι, τί κλαίεις, λέγει αὐτῷς, ὅτι ἔρων τὸν κοῦριον μου καὶ οὐκ οἶδα ποὺ ἔθηκαν αὐτὸν. Τάτε ἐποῦσα, ἐστράφει ἐς τὰ ἀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὰν Ἰησοῦν, ἐστὸ τὰ, καὶ οὐκ ἔδε ἄτε Ἰησοῦς ἔστιν. Λέγει αὐτὲ Ἰησοῦς, «Γούναι, τὴν κλάιῃς, τὴν ἐζητῆς, ἐκεῖν ἐδάκουσα ἄτε ἁκέπουρας ἔστιν, λέγει αὐτῷ, Κοῦριε, Ἰησοῦ ἐβάστασὰς ἀυτὰν, ἐπὶ μοῦ, ποὺ ἔθικας ἀυτὰν καγὼ ἀυτὰν ἀρῷ. Λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς Μαριὰν, στραφῆσα ἐκεῖναι Λέγει αὐτῷ, ἐβραῖσθῃ, Ραβουνὴ, ὁ Λέγετὰ διδάσκαλαι. Λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς, μὴ μου χαῦτῃ, οὐπογὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν Πατέρα, ποὺ οὐδὲ πρὸς τοὺς ἀδελφοῦς μου. καὶ ἐπὲ ἀτοῖς ἀναμβάνω πρὸς τὰν Πατέρα μου καὶ Πατέρα ἡμῶν, καὶ Θεὰν μου καὶ Θεὰν ἡμῶν. Ἐρχετὰ ἡ Μαριὰν ἡ Μαγδελὴν ἔ, ἀγγέλουσα τῷς Μαθηταῖς, ἄτα χεῖροκα τὰν Κοῦριον, καὶ τὰ τὰ ἐπὶν ἀυτῇ. Οὐσῆς οὐν ἀψίας τὰ ἡμέρα ἐκένη, τὰ μία Σαββάτων, καὶ τὸν θυρὸν κεκλησμέ ὅπου ἔσαν ὁι μὲ θετὰ ἡ διὰ τὸν φάμπαν τῶν Ἰουδαίων, ἔοθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστε ἔστα μέσον καὶ λέγει αὐτῷς ἐρᾶναι ἡμῖν. Καὶ τοῦτα ἐπὸν ἔδειξεν καὶ τὰς καῖρας καὶ τὴν πλουρὰν ἀλτοῖς, ἐκάρισαν οὐν ὃ ἐμαθῇ τὰ ἤδαντες τὰν κοῦριον. Ἐπὸν οὐν ἀλτοῖς ἁ Ἰησοῦς, Παῦλον, ἐρὶν ἐχειρμὴν, καθὼς ἀπέστακεν μὴ ἁ πατὴρ καγὼ πέμπω γιωμάς. καὶ τοῦτα ἐπὸν ἐν ἐφούσῃσιν καὶ λέγει αὐτῷς, Λαβεῖ τῇ πνεῦμα ἀγίαν. Ἀντίνον ἀφήτῃ τὰς ἀμαρτίας, ἀφήονται αὐτῷς, Ἀντίνον κρατήτῃ καὶ κρατήνται. Φιλμάσθαι ἡς ἐκ τῶν δόρυκα ἀληγάμενος δίδυμας, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν, ὅτι ἦλθον Ἰησοῦς. Ἔλληγὰν οὐν αὐτῷ, ὅτι ἄλλοι μεθ' ἐτὰί, ἡωρᾶκα μὴν τὸν κοῦριον, ὅτι ἐπὶν αὐτῷ εἰς, εἶον μὴ εἶδω εἰν τὰς κερσὶν αὐτοῦ τὰν τοῦπαν τὸν ἔλων, καὶ μὴ τὰν δοῦκτὸν μου εἰς τὰν τοῦπαν τὸν ἔλων, καὶ μὴ τὰ πάλαν αίσαν αίσο, ώι μ' αφητάει αὐτοῦ, καὶ θωμάς μετ' αὐτῶν. ἤρχεται ἁ Ἰησοῦς τὸν θυρὸν καὶ κλεισμένον, καὶ ἔσται αἰς τὰ μέσον, καὶ ἐπὶν. Ἐρήνη ἡμῖν. Ἐν τὰ λέγῃ τὸ θωμά, φέρει τὰν δάκτυλᾶν σου, ὅδε, καὶ εἶδει τὰς κεῖρας μου, καὶ φέρει τὴν κεῖρα σου, καὶ βάλει αἰς τὴν πλ καὶ μὲ γίνου ἀπιστὰς ἀλλ' ἀπιστὰς. Ἀπεκρίθῃ θεωμάς καὶ ἐπὶν ἀυτῷ, ὁ κοῦριος μου, καὶ ὁ θεὸς μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, ὅτε ἐοῦρακὰς μὴ πιπίστουκας, μακάριοι ὅι μὴ ἰδᾶντες καὶ πιστοῦσαντες. Παλάμεν οὐν καὶ ἄλλα σὲ μὲ ἀεποῖεσιν ὁ Ἰησοῦς ἐν ὁπεῖον τῶν ΑΟΚ ΕΣΤΕΝ ΓΕΓΡΑΜΕΝΑ ΕΙΝΤΟ ΜΠΙΜΛΙΟ ΤΟΥΤΟ. ΤΑΤΕΔΕΙ ΓΕΓΡΑΠΤΑΙ, ΧΙΝΑΙ ΠΙΣΤΥΕΤΕΙ, ΑΤΕ ΙΕΣΥΣ ΕΣΤΕΝ ΧΑ ΚΡΙΣΤΑΣ, ΑΧΟΥΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΙ ΧΙΝΑΙ ΠΙΣΤΥΟΝΤΕΙΣ